|
புண்டரிகத் தாளைப் புகழ்ந்து புகழ்ந்துதினம் அண்டமரர் கொண்டிறைஞ்சும் ஆதியே - தொண்டுபடும் நாயேனை யாண்டுகந்து நன்னெறிகள் காட்டுவித்த தாயே நீ சொக்கநா தா. | 1 |
|
மிண்டுசெய்யு மும்மலமு மிக்கவினை நல்குரவும் பண்டுபோ லென்னைவந்து பற்றாமல் - கொண்டுபோய் நின்னருளிற் சேர்க்க நினைகண்டாய் தென்மதுரை மன்னவனே சொக்கநா தா | 2 |
|
கூரியவெம் பாசக் குளிர்நீங்க நின்னருளாஞ் சூரியனெப் போதுவந்து தோன்றுமோ - பாரறியக் கொட்டமிட்ட சண்டனுயிர் கொள்ளையிட்ட மாமதுரை யிட்டமிட்டச் சொக்கநா தா. | 3 |
|
உனக்குப் பணிசெய்ய உன்றனையெந் நாளும் நினைக்க வரமெனக்கு நீதா - மனக்கவலை நீக்குகின்ற தென்மதுரை நின்மலனே எவ்வுலகும் ஆக்குகின்ற சொக்கநா தா. | 4 |
|
சன்மார்க்கஞ் செய்யுந் தபோதனரோ டென்னையுநீ நன்மார்க்கஞ் செய்யவருள் நாடுமோ - துன்மார்க்கஞ் செய்கின்ற முப்புரத்தைத் தீயாக்கித் தென்மதுரை வைகின்ற சொக்கநா தா. | 5 |
|
வந்தபொருளாசை மண்ணாசை பெண்ணாசை இந்தவகை யாசையெல்லா மென்மனத்தின் - வந்துமினிச் சேராமல் வாழ நினைகண்டாய் தென்கூடல் பேராத சொக்கநா தா. | 6 |
|
தண்டுவரும் குண்டுவரும் தானைவரும் ஆனைவரும் வண்டில்மரு மாடுவரு மாடுவரும் - மிண்டிப் பெருங்கோட்டை யுஞ்சுமையும் பின்புவருங் கூடல் அருங்கோட்டை வாசலிற்சென் றால். | 7 |
|
எல்லாம் வல்லசித்தர் என்றக்கால் என்னுடைய பொல்லாக் கருத்தகற்றப் போகாதே - வல்லாடும் பொங்கரா வேணிப் புனிதா மதுரைநகர்ச் சங்கரா சொக்கநா தா. | 8 |
|
பேசாநு பூதிபிறக்க என துளத்தில் ஆசா பாசாசை அகற்றுவாய் - தேசாருஞ் சிற்பரா நந்தா திருவால வாயுறையும் தற்பரா சொக்கநா தா. | 9 |
|
இறந்தும் பிறந்தும் இளைத்தேன் இனியான் மறந்தும் பிறவா வரம்தா - சிறந்தபுகழ் ஞாலவா யாமுடிக்கு நாட்டுஞ்சூ ளாமணியாம் ஆலவாய்ச் சொக்கநா தா. | 10 |
|
உலக வெறுப்பும் உடல்வெறுப்பும் உள்ளத் திலகு மலவெறுப்பும் எல்லாம் - அலகிறந்த நந்தாக இன்பசுக நாட்டின் விருப்பமுறத் தந்தாள்வை சொக்கநா தா. | 11 |
|
எப்போது மும்மலம் விட்டேறுவேன் பூரணமாய் எப்போதுன் இன்பசுகத் தெய்துவேன் - எப்போதும் நித்தியா சுத்தா நிராமயா சொல்தவறாச் சத்தியா சொக்கநா தா. | 12 |
|
காயமோ காலன் கருத்தோ மகாகாலன் ஞாயமோ சற்றும் நடப்பதில்லை - பேயனேன் மாளுவனோ தென்மதுரை மாமணியே என்னையுகந்(து) ஆளுவையோ சொக்கநா தா. | 13 |
|
எரிசுடுவ தல்லால் இரும்பு சுடுமோ அரிஅயற்கும் வாசவற்கும் யார்க்கும் - பெரியவர்க்கும் பூணுமெ தந்தொழில்நின் பொன்னருளால் தென்மதுரைத் தாணுவே சொக்கநா தா. | 14 |
|
ஆரிடத்தில் வந்தும் அடியேன் உளத்திருந்தும் ஓரிடத்தில் உற்பவித்தும் உள்ளபடி - பாரிடத்தில் நாயேன் உளமகிழ நன்றா உணர்த்திடுவாய் தாயேநீ சொக்கநா தா. | 15 |
|
நித்தம் எழுந்தருளி நின்மலனே என்றனக்குப் புத்தி மிகமிகவும் போதித்துச் - சித்தமயல் போக்குவாய் இன்பசுக பூரணத்தி ரண்டரவே ஆக்குவாய் சொக்கநா தா. | 16 |
|
மறைஆ கமவிதியும் வந்தவுடல் தன்னின் நிறையூழ் விதியுமுன்னா னின்றேன் - மறைவிதிக்கே எற்கவே செய்வேன் இசைந்தாலூழ் வேறெதனோ யார்க்கவென் சொக்கநா தா. | 17 |
|
நலம்விளைக்கும் உன்பதத்தில் நாடவைப்ப தல்லால் மலம்விளைக்குஞ் சோறருந்த வைத்தாய் - சலம்விளைக்குஞ் சென்னியா மாமதுரைச் செல்வாஎல் லாம்வல்ல தன்னியா சொக்கநா தா. | 18 |
|
ஆர்வந்தென் ஆர்போயென் அய்யாஉன் ஆனந்தச் சீருளத்தே என்றுஞ் செறிந்திலதேல் - காரிருண்ட கண்டனே ஓர் புருடன்கா தல்கொண்டாள் போல்மதுரை அண்டனே சொக்கநா தா. | 19 |
|
கான்றசோ றாயுலகங் காணவில்லை இன்பவெள்ளத்(து) ஊன்றஅடியேன் உறங்கவில்லை - என்ற இருள்சகல நீங்கவில்லை ஏழையேற் குன்றன் அருளுறுமோ சொக்கநா தா. | 20 |
|
நீயே பரமசிவன் ஆனக்கால் நின்மலனே நாயேன் உளம்மகிழநன்றாகப் - பேயேன் கருத்தடங்க நின்கருணை காட்டியின்ப வெள்ளம் அருத்திடுவை சொக்காநா தா. | 21 |
|
விதிமார்க்கம் எப்பொழுது மேயறியேன் ஊழின் விதிமார்க்கம் அல்லாது மெய்யாங் - கதிமார்க்கம் காட்டுவாய் நாயேன் கறையேற எவ்வுலகும் ஆட்டுவாய் சொக்காநா தா. | 22 |
|
அருவெருப்பே மெத்தியிடும் ஆகத்தைச் சற்றும் அருவெருக்கத் தோற்றுதில்லை அய்யோ - அருவெருக்கத் தோற்றியிடா தென்னவினை துய்ப்பித் தறுப்பதற்கோ சாற்றியிடாய் சொக்காநா தா. | 23 |
|
தவமோ சிறிதறியேன் தாரணிமேற் செய்யும் அவமோ அளவில்லையானால் - சிவமோ பெறுமாறென் கூடற் பிரானேமுப் பாசம் அறுமாறென் சொக்காநா தா. | 24 |
|
அனைத்துயிர்க்கும் பாசம் அறுத்துமுத்தி கூட்ட மனைத்துயரஞ் செய்தல் மருந்தோ - மனத்துயரம் செய்யாமல் தீர்மருந்து சித்தா அறிந்திலையோ அய்யா என் சொக்காநா தா. | 25 |
|
உணர்த்தில் உணர்வேன் உணர்த்தயேல் - நாயேன் கணத்தும் உணரும்வகை காணேன் - உணர்த்தியென்னுட் பூண்டமல மாயைகன்மம் போக்கிச் சிவானந்தத் தாண்டருள்வை சொக்காநா தா. | 26 |
|
பிரிந்தேன் மலத்துனது பேரருளினாலே அறிந்தேன் உனைநன்றா அய்யா - செறிந்தஇன்ப பூரணா செங்கமலப்பொற்பாதா கூடலில்வாழ் ஆரணா சொக்காநா தா. | 27 |
|
கெடுங்காலம் வந்தால் கெடுப்பை கதியில் விடுங்காலம் வந்தால் விடுவை - கொடுந்தவங்கள் பண்ணிடினும் பாவம் பயிற்றிடினும் ஆரேனும் அண்ணலே சொக்காநா தா. | 28 |
|
என்னவினை நாயேற் கிருக்குதோ இக்காயத் தென்னவினை நின்தாள் இயற்றுமோ - என்னவினை வந்திடுமோ என்றறியேன் வந்தாலும் நின் அருளே தந்திடுவாய் சொக்காநா தா. | 29 |
|
ஆறாறு தத்துவத்தும் ஆணவத்தும் கன்மத்தும் மாறாதெந் நாளும் மயங்காமல் - பேறாக நித்தனே நின்மலனே நின்பதத்தில் ஆள்மதுரை அத்தனே சொக்காநா தா. | 30 |
|
அடியேன் உனைவேண்ட அப்படியே என்றுங் கொடியேன் கருத்திசையக் கூறி - அடியேனை மீண்டுபிற வாதுன் விரைமலர்த்தாள் சூட்டிஎனை ஆண்டவனே சொக்காநா தா. | 31 |
|
ஆசான் உளத்திருந்தும் ஆன்மா உளத்திருந்தும் மாசார் மலத்தை அறுத்தருளி நேசா ஒளித்திருந்த இன்பவெள்ளம் ஒன்றஉயிர்க்(கு) என்றும் அளிப்பவன் நீ சொக்காநா தா. | 32 |
|
ஆற்றையணி வேணி அமலனே மெய்யதனில் நீற்றைப் புனையும் நிமலனே - கூற்றைக் குமைத்தவனே என்சிரத்துன் கோகனதத் தாளை அமைததவனே சொக்காநா தா. | 33 |
|
கால வசமோ கடியேன் வினைவசமோ ஞாலவச மோஅருளை நாடியே - கோலமறச் சிற்பரா னந்தவெள்ளம் சேற்ந்தறிந்தும் சேர்கிறேன் தற்பரா சொக்காநா தா. | 34 |
|
நீள்நாள் பிறந்திறந்து நின்றதுயர் நீயறிவை வீண்நாள் கழித்து விடாமலே - பூணஅருள் நண்ணரிய பேரின்பம் நாடி அதுவாக அண்ணலே சொக்கநா தா. | 35 |
|
ஆறாறு தத்துவத்தும் ஆணவத்தும் சாராமல் மாறாத பேரின்ப வாரிதியே - பேறாகச் சார்ந்திருக்க வல்ல சதுரர் உளத்ததுவாய் ஆர்ந்திருக்கும் சொக்கநா தா. | 36 |
|
காடோ வனமோ கனகிரியோ காசினியோ நாடோ சகலகலை ஞானமோ - வாடி ஒடுங்குவதோ மெய்வீ டுயிர்க்களித்தல் போதம் அடங்குவதோ சொக்கநா தா. | 37 |
|
துன்றுபர மாநந்தச் சோதியிலி ரண்டற்று நின்றுவிட என்னை நிறுத்துவாய் - அன்று கமலனே காண்பறிய கண்ணுதலே கூடல் அமலனே சொக்கநா தா. | 38 |
|
எக்காலம் இக்காயம் இற்றிடுமோ என்வினைகள் எக்காலம் மும்மலங்கள் இற்றிடுமோ - எக்காலம் ஆநந்த சாகரத்தில் ஆடிடுமோ என்னுளந்தான் ஆநந்தா சொக்கநா தா. | 39 |
|
எக்காலம் மெய்க்கே இரையிடுதல் இற்றிடுமோ எக்காலம் இக்கரணம் இற்றிடுமோ - எக்காலம் பேசாது பூதி பிறந்திடுமோ என்னுளத்தில் ஆசானே சொக்கநா தா. 40 | 40 |
|
வாக்கிலுரை பொய்யே மனம்நினைப்ப தும்கவடே ஆக்கைதினம் செய்வ தகிர்த்தியமே - நோக்கில் திரிவிதமூம் இப்படிநீ செய்வித்தால் முத்தி தருவிதமென் சொக்கநா தா. | 41 |
|
இக்காலத் தின்னவினை என்றமைப்பை அப்படியே அக்காலத் தவ்வூழ் அருந்திடுவை - இக்காலம் தப்புவார் உண்டோ தமியேற்கும் தப்பரி(து)என் அப்பனே சொக்கநா தா. | 42 |
|
மோகாபி மானமின்னும் முற்றும் மறக்கவில்லை தேகாபி மானம் சிதையவில்லை - ஓகோ உனையடைந்தும் பாசம் ஒழியவில்லை கூடல் தனையடைந்த சொக்கநா தா. | 43 |
|
பத்திமெத்தச் சித்தம் பதியவில்லை அட்டமா சித்தி அவாவெறுக்கச் செய்யவில்லை - முத்தியுளம் கூடவில்லை எந்நாளும் கூடலிலே மாறிநடம் ஆடவல்ல சொக்கநா தா. | 44 |
|
என்னைவளை பாசஅரண் இன்னமுநீ கொள்ளவில்லை அன்னையனே நீபதண மானாலும் முன்னைமலம் ஓடவே எவ்வுயிர்க்கும் ஓட்டும் அருட்சேனை தாடியிடும் சொக்கநா தா. | 45 |
|
சேகரத்தி னுச்சியின்மேல் செந்தேனுக் கிச்சித்தே போகவசம் ஆகுமோ போகாதார் - தாகம் மிக அறவே யுள்ளத்தில் வேண்டிலுன் தாட்செந்தேன் அகமுறுமோ சொக்கநா தா. | 46 |
|
அடியார் பரிபாகம் எல்லாம் அறிந்து படிகீழ்ப் பதமேற் பதத்திற் - கொடுபோய் இருத்திடுவை சேர இனும்மேலாம் போகம் அருத்திடுவை சொக்கநா தா. | 47 |
|
வாழ்அய்ம் மலத்தால் வருந்தி மிகஉடைந்த ஏழையனுக் கையோ இரங்குவாய் - கோழையனாய்ப் போனேன் புலப்பகையாற் பொன்னடியை நின்னருளால் தானேதா சொக்கநா தா. 48 | 48 |
|
எக்காலம் தாகங்கள் இற்றிடுமோ காயங்கள் எக்காலம் ஆசைசினம் இற்றிடுமோ - எக்காலம் நல்லார் குணம்வருமோ நாதாஎல் லாமுமாய் அல்லானே சொக்கநா தா. | 49 |
|
உள்ளமுனை அல்லாலொன் றுள்ளவில்லை நின்றொளிக்கும் கள்ளமுற நீயும் கருதவில்லை - எள்ளவும் நற்றவமோ செய்யவில்லை நாயேன் உனையடைதற் கற்றதென்ன சொக்கநா தா. 0 | 50 |
|
ஆர்க்குக் கிடைக்கும் அடியேன்முன் வந்துமறைக்(கு) ஏற்கக் கருத்துக்(கு) இசையவே - யார்க்கும் தெரிவரியா வெதசிகை சித்தா உரைத்தாய் அரிஅறியாச் சொக்கநா தா. | 51 |
|
எவ்விதையை மக்கள் பயிர் இட்டார் இட்டவரே அவ்விதையின் போகம் அருந்துதல்போல் - செவ்விதாய்த் துன்மார்க்கம் செய்வார்க்குத் தோன்றும் பிறப்புமுத்தி சன்மார்க்கஞ் சொக்கநா தா. | 52 |
|
எல்லார் கருத்தும் இதமா உரைக்கறியேன் நல்லங்கு தீங்கிதென நாடறியேன் - எல்லாரும் நீரூரும் வேணி நிமலா மதுரையில்வாழ் ஆரூரா சொக்கநா தா. | 53 |
|
உரை இறந்த பேரின்ப உல்லாச வீட்டில் திரை இறந்து தூங்கித் திளையேன் - வரை பெருகப் பேசுவேன் யானென்றே பெற்றவர்தம் உள்ளத்துக்கு ஆசுவே சொக்கநா தா. | 54 |
|
ஆறாறு தத்துவமும் அத்திலுறை மூர்த்திகளும் பேறாம் வினையினையும் பெந்தித்து - மாறாமல் ஆட்டுவதும் நீயானால் ஆகா மியம்என்பால் சாட்டுவதென் சொக்கநா தா. | 55 |
|
முன் அளவில் மாக்களுக்கு முத்தி கொடுத்தஅருள் என் அளவில் சும்மா இருப்பதேன் - முன் அளவில் சீர்பெற்றா ரேல்உன் திருவருளோத் தாசையன்றி ஆர்பெற்றார் சொக்கநா தா. | 56 |
|
நோயால் வருந்தியுனை நூறுகுரல் கூப்பிட்டால் நீயாரெ னாதிருக்கை நீதியோ - தாயாய் அலைகொடுத்த கேழல் அருங்குழவிக் கன்று முலைகொடுத்தாய் நீயலவோ முன். | 57 |
|
தாயார் மகவருத்தஞ் சற்றுந் தரியார்கள் ஆயவினைக் கீடா அமைத்தாலும் - காயம் பரிக்குந் துயரமெல்லாம் பார்க்கஉனக் கென்றும் தரிக்குமோ சொக்கநா தா. | 58 |
|
தீவினையால் இன்னமின்னம் தேகமுறச் செய்வையோ தீவினையற் றுன்மயமாய்ச் செய்வையோ - தாவிதமாய் இன்னபடி மேல்விளைவ தென் றறியேன் ஈதறிந்த அன்னையே சொக்கநா தா. | 59 |
|
என்னதியான் என்பதுவும் யான்பிறர்செய் தாரெனலும் மன்னுமதி பாதகமேல் வாஞ்சைகளும் - இன்னமின்னம் சொல்லுகின்ற இச்செயல்நீ தூண்டுதலற் றென்செயலால் அல்லவே சொக்கநா தா. | 60 |
|
ஆலந் தரித்தலிங்கம் ஆலவாய்ச் சொக்கலிங்கம் மூலமாம் எங்கும் முளைத்தலிங்கம் - பாலொளியாம் மத்தனே கூடல் மதுரா புரிஉமையாள் அத்தனே சொக்கநா தா. | 61 |
|
எல்லாம் உனதுபதம் எல்லாம் உனதுசெயல் எல்லாம் உனதருளே என்றிருந்தால் - பொல்லாத மாதுயரம் நீங்கும் மருவும் உனதடிக்கே ஆதரவாய்ச் சொக்கநா தா. | 62 |
|
தீதாம் அவாநந்தச் செய்மதுரை வாழ்வேந்தா நாதா சிவாநந்தம் நல்குவாய் - வேதச் சிரகரா நித்தா திரபரா சுந்தா அரகரா சொக்கநா தா. | 63 |
|
மற்றொருவர் தஞ்சமின்றி வந்தடைந்தக் கால்எனைநீ சற்றுமிரங் காதிருக்கை தன்மையோ - கொற்றவா பாவலா கூடற் பரமா பரதேசி காவலன்நீ சொக்கநா தா. | 64 |
|
தன்னந் தனியே தமியேன் முறையிட்டால் இன்னந் திருச்செவியில் ஏறாதோ - மன்னவனே தென்மதுரை மேவித் திருந்தியசெய் கோல்செலுத்தந் தன்மதுரை நீயலவோ தான். | 65 |
|
என்போல் மலகடினர் எவ்விடத்துங் கண்டதுண்டோ இன்பே மதுரைக் கிறைவனே - அன்(பு)ஏதும் இல்லா தெனையாண்ட எண்ணத்தால் தேவரீர் எல்லாமும் வல்லசித்த ரே. | 66 |
|
நீயே யொளித்திருப்பை நீஎன்றுங் காணாமல் நீயே யொளித்தபடி நின்னருளால் - நீயேதான் காட்ட அன்னியமாக் கண்டேன் உனதுவினை யாட்டதென்ன சொக்கநா தா. | 67 |
|
பேரன்பன் அல்லன் பிழைசெய்யான் தானல்லன் ஓரன்பும் இல்லா உலுத்தனேன் - பேரன்பு காட்டிஎனைக் காட்டியுனைக் காட்டிஇன்பத் தொட்டிலிலே ஆட்டிவளர் சொக்கநா தா. | 68 |
|
இட்டா சனத்தில் இரவுபக லற்றிடத்தில் முட்டா திருக்க அருள் முற்றந்தா - அட்டாங்க யோகந்தான் நீங்கி ஒழியாச் சிவாநந்த ஆகம்தா சொக்கநா தா. | 69 |
|
மோகங் கரைய முழுதும் மலம்கரைய ஆகங் கரைய அறி வானந்த - மோகமாய்ப் பூரணமாய் எங்கெங்கும் பொங்கி எழவிழித்த ஆரணனே சொக்கநா தா. | 70 |
|
ஊனது வானவுட லோடும்அணு காமலருள் ஆனசிவ போகமது வாயருள்வாய் ஞானக் கரும்பொருளே வாழ்மதுரைக் கண்ணுதலே ஆர்க்கும் அரும்பொருளே சொக்கநா தா. | 71 |
|
பூண்டமலம் மாண்டுவிடப் போந்தசிவா னந்தவெள்ளத் தாண்டுமெனை மீண்டுவிட லாகுமோ - நீண்டமால் வீரனென்பார் தாரா விமலா எனைக்கண்டார் ஆரனென்பார் சொக்கநா தா. | 72 |
|
முன்னை மலமகற்றி மூதறிவா நந்தமயந் தன்னை யறிந்த தபோதனருள் - என்னையுநீ ஆண்டுபரிச் சொக்கநா தாந்தமருள் கூடலிலே தாண்டுபரிச் சொக்கநா தா. | 73 |
|
கருணா நிதியே கடவுளே அன்பர் பொருளான பேரின்பப் பொற்பே - ஒருநாளும் நீங்கா தெனதரிவில் நின்றசுகா னந்தமே ஆங்காண்நீ சொக்கநா தா. | 74 |
|
நீரிலே மூழ்கிலுமென் நித்தமருச் சிக்கிலுமென் பாரிலே சுற்றிப் பணியிலுமென் - வேரிலே உற்றிருந்தா லன்றோ உயிர்க்குறுதி ஒன்றிரண்டும் அற்றவனே சொக்கநா தா. | 75 |
|
என்செயலே என்றேன் றியற்றுவதும் என்செயலும் உன்செயலே என்றேன் றுண்ர்த்துவதும் - நின்செயல தாகுமே என்ன அடியேற் குணர்த்தலும்நீ ஆகுமே சொக்கநா தா. | 76 |
|
ஈண்டுமெனை ஆண்டிலையேல் என்வினைக்கீ டாயானே வேண்டும் பவங்களில் நீ விட்டாலும் - பூண்டருளால் அங்கங்கெ என்னோ டனனியமாய் என்னுருவில் தங்கியருள் சொக்கநா தா. | 77 |
|
உன்னைவிட நீங்குமுயிர் ஒன்றில்லை ஆதலினால் என்னைவிட நீங்குவதும் இல்லைநீ - பொன்னைவிட பூந்தேன் அலருடையாய் பொங்குமது ராபுரியில் வேந்தே பிரியா விடை. | 78 |
|
அன்பர்க் கருள்புரிவ தல்லாமல் தேவரீர் வன்பர்க் கரும்புரிய மாட்டீரேல் - உம்பர்தொழு நல்லார் புகழ்மதுரை நாதரே தேவரீர்க் கெல்லாமும் வல்லசித்த ரேன்? | 79 |
|
நரகம் இனிநால் நாடோம் உமையாள் விரகர் தமிழ்மதுரை மேவித் - துரகநரி ஆக்கினார் வைகையில்நீர் ஆடினோம் அவ்வெல்லைப் போக்கலாம் யாம்திரிந்திப் போது. | 80 |
|
நானோ தனுகரணம் நானோ மலமாயை நானோ இவைகள் நடத்துவது - நானோதான் பூண்ட வினை அறுப்போன் புண்ணியபா வம்புரிவோன் ஆண்டவனே சொக்கநா தா. | 81 |
|
அரும்பாச நன்மைதின்மை ஆகம் அதன்மேல் விரும்பாது நிட்டையிலே மேவித் - திரும்பாத மனந்தா என்னறிவில் மாறாது பொங்கிஎழும் ஆநந்தா சொக்கநா தா. | 82 |
|
துஞ்சப் பிணமென்னச் சுற்றத்தார் இட்டத்தார் அஞ்சச் சலிக்க அருவருக்கக் - கொஞ்சமுற தந்த தநுஇருந்து வாழ்ந்துநான் என்னவைத்த தந்திரமென் சொக்கநா தா. | 83 |
|
தனுவாதி ஆக்கிஉயிர் தன்னிலிசைத் தாட்டி எனுமாக மம்கருணை என்றுந் - தினமுநீ ஆச்சரியம் யான்எனதென் றாட்டல்மறந் தொன்றுரைத்தல் ஆச்சரியம் சொக்கநா தா. | 84 |
|
தேகாதி எல்லாஞ் சடம்பிணம்பொய் என்றிருக்க மோகாதி எல்லாம் முடிந்திருக்க - ஏகமாய் எப்போதும் இன்பவெள்ளத் தேயிருக்க வாழ்வை என்னுள் அப்போதே சொக்கநா தா. | 85 |
|
நின்பாடல் என்று நினைப்பாடல் அன்றியே என்பாடல் எங்கே இறைவனே - நின்பாடல் ஆமே தனுவாதி ஆகமநால் வாக்காதி யாமேநீ சொக்கநா தா. | 86 |
|
நீயற்ற ஓர்பொருளை நிச்சயித்த நாயேனும் போயியற்றல் செய்யப் புரிகுவேன் - நீயியற்றல் ஆக்கா தணுவும் அசையுமோ அவ்விகற்பந் தாக்காத சொக்கநா தா. | 87 |
|
அன்றுமுதல் இன்றளவும் மேலும் அடியேனுக்(கு) என்றுநீ நன்மைசெய்வ தன்றிநான் - ஒன்றேனுஞ் செய்யுமா(று) எங்ஙன் சிவனே இனிநாயேன் உய்யுமாறு எங்ஙன் உரை. | 88 |
|
அறிவுபரம் ஆனந்த மாகவில்லை ஆகம் பொறிகரணம் யானெனதும் போக - நெறிதவஞ்சேர் பேரன்போ இல்லை பினைநான் உனக்கடிமைக்(கு) ஆரென்பேன் சொக்கநா தா. | 89 |
|
நின்னளவி லானந்தம் நின்கருணை சற்றேனும் என்னளவில் தோற்றா திருந்தக்கால் - நின்னளவில் பூரணம்பொய் ஆனந்தம் பொய்கருணை பொய்உரைத்த ஆரணம்பொய் சொக்கநா தா. | 90 |
|
தேவே மதுரை நகர்ச் சிற்பரனே எவ்வுயிர்க்கும் கோவே எனையாளுங் கோவேஎன் - நாவே உனைத்துதிக்கச் சிந்தை உனைநினைக்கச் சென்னி கனத்தில் உனைவணங்கக் காண். | 91 |
|
உன்னைச்சிங் காரித் துனதழகு பாராமல் என்னைச்சிங் காரித் திடர்ப்பட்டேன் - பொன்னை அரிவையரை யே நினையும் அன்பிலேற் குந்தாள் தருவையோ சொக்கநா தா. | 92 |
|
சொக்கநா தாஉனையே சொல்லுமடி யேனுடைய பக்கமாய் நின்றுவினை பாற்றியே - எக்காலும் மீண்டுவா ராதகதி மேவுவிப்பாய் தென்மதுரைத் தாண்டவனே சொக்கநா தா. | 93 |
|
ஆறுதலை இல்லை அடியேனுக் கன்பாகத் தெறுதலை சொல்வார் சிலர் இல்லை - வேறெனக்குத் திக்காரும் இல்லை சிவனே பழிக்கஞ்சி சொக்கேநின் தாளே துணை. | 94 |
|
கண்ணுக்கினிய பொருளாகி யேயென் கரத்தில்வந்தாய் விண்னும் பரவிடும் அற்புத மெயென்ன விஞ்சையிதான் மண்ணும் புகழ்ந்திட என்னையும் பூரண வாரியுள்ளே நண்ணும் படிசெய் மதுரா புரிச்சொக்க நாயகனே. | 1 |
|
ஆதரா மிந்நிலத் துன்னையல் லால் எனக் காருளரோ மீதான் மான வெளியினைக் காட்ட விரைந்துடன் வந்(து) ஓதாம லோதி யெனைவச மாக்கினை உள்ளொளியா நாதா வருள்செய் மதுரா புரிச்சொக்க நாயகனே. | 2 |
|
கல்லது நெஞ்சம் இரும்பே இருசெவி கண்கள்மரம் சொல்லுவ தும்பொய் அவமே தொழில்துக்க சாகரமாம் அல்லலென் பங்குநின் அன்பர்பங்(கு) ஆனந்த மாகவைத்தாய் நல்லது நல்ல மதுரா புரிச்சொக்க நாயகனே. | 3 |
|
பாடும் படிசெய் நினைநினைந் தேத்திப் பணிந்தெழுந்தே ஆடும் படிசெய் மலமைந்து மேயடி யேன் உளத்தே வீடும் படிசெய் நின்ஆனந்த சாகரம் மேல்எனவே நாடும் படிசெய் மதுரா புரிச்சொக்க நாயகனே. | 4 |
|
ஏறாத விண்ணப்பம் கூறாநின் றேன் அ• தேதெனிற்கேள் மாறாம லிந்த மகாலிங்கந் தன்னின் மகிழ்ந்திருந்தே ஆறாப் பவத்துய ராற்றிச் சிவானந்தம் அன்பர்க்கென்றும் பேறாக நல்குதி மாமது ராபுரிச்சொக்க நாயகனே. | 5 |
|
ஆகங் கரணம் புவனங்கள் போகங்க ளானஎல்லாம் மோகம் பொருந்தவைத் தாட்டுதி யேமும் மலாதியெல்லாம் போக விடுத்தெனக்கா னந்தம் காட்டப் பொறியுனக்கே நாகம் அசைக்கு மதுரா ராபுரிச்சொக்க நாயகனே. | 6 |
|
ஆடாம லாடிப் புலன்வழி யிற்போய் அனுதினமும் வாடாமல் வாடி மயங்கல்நன் றோமன வாக்கிறந்து கூடாமற் கூடிச் சிவானந்த வெள்ளக் குணக்கடலை நாடாமல் நாட அருள்கூடல் வாழ்சொக்க நாயகனே. | 7 |
|
பொய்யா மலமறுத் தென்உளத்(து) ஆனந்த பூரணத்தை மெய்யா அளித்து விடாதுகண் டாய்விடி லோகெடுவேன் ஐயா எனதுயி ரேவினை மார்க்கத் தழுந்தியென்றும் நையா தரும்செய் மதுரா புரிச்சொக்க நாயகனே. | 8 |
|
பிறவாத சென்மம் அழுத்தாத துன்பம் பிறந்தடியேன் இறவாத தானமு முண்டுகொ லோஎளி யேன் திரும்ப அறவாவிங் கென்னை யினியாட்டல் போதும்நின் ஆனந்தத்தே நறவார் பொழில்மன் மதுரா புரிச்சொக்க நாயகனே. | 9 |
|
செய்யாத பாதக மொன்றில்லை ஒன்றொன்று செய்ததெல்லாம் ஐயா வளவில்லை நீயே யறிவைஅ• தியார் செயலோ மெய்யா வுயிர்க்கு ரேயடி யேன் இவ் வினையிலென்றும் நையாமல் ஆள்வை மதுரா புரிச்சொக்க நாயகனே. | 10 |
|
அறிவைத் திருப்பிநின் பாதார விந்தம் அடையவில்லை நெறியைக் கொடுத்து நிறுத்தினை யேநின்ம லாஇனிஎன் பொறியைத் தவிர்த்துநின் ஆனந்த சாகர பூரணத்தைப் பிறிவற் றிருக்கவைப் பாய்எனை ஆண்டருள் பிஞ்ஞகனே. | 11 |